Onddoa
Xapel* papuna buru gainean,
zango fermu hau enea,
A zer ikara pasatzen dudan,
heldu delarik barea,
oihanaren orbela lagun,
bizi nahi nuke gordea,
bakean hemen usteldu nahi dut,
ez dut bete nahi zarea !
Jende gehiegik ni naute maite.
Maite nau ardi xuriak,
halaber kiribil karakoilak,
bai eta ere gizakiak.
Gogoa pausan joango nituzke,
ihartze garai eztiak,
ez balituzte hainbat preziatzen,
osatzen nauten jakiak !
Sukalde honetara ekarriz gero
nago erdi urraturik.
Ene lagunak ondoan ditut
ni bezala freiturik,
zartagin honetan denak putzukan
xapel* ederrak urturik,
a zer xantza duen arrano beltzak
mendi arroketan galdurik !
Luixa Giltzu
*xapel : txapel