Bai, justu nago parean,
hain zuzen bide berean,
ni lasai eta nagusi
bidea bakar(ra) hain hertsi.
Ez banauzu ezagutu,
behar zaitut argitu :
ni naiz, ni, otso beltza
(e)ta fama ez dut gaitza.

Egarri bazara egarri,
badut nahikoa edari
bizkarrean arno zahagi
alaitzeko zure begi.
Nahi al duzu dastatu ?
nahi zintuzket gastatu.

Ez nago batere egarri,
gosea ikaragarri,
(e)ta zu hor, hain xarmagarri
asto, ez zaite(ze)la harri
janen baizaitut larri,
buru (e)ta belarri.

Gainean dago artaldea
eta xakurrik gabea.
Hara joan (e)ta badaukazu
zikiro eder parea.
Behar zenuke dastatu
gustu finago baitu !
Aztalean arantza daukat,
barnera sartua erabat,
parean asto eder bat,
zertako joanen naiz harat ?
Ez naiz joanen zeharka
tripa baitut presaka.

Gainean dago eliza
(e)ta zuk Kristoren janiza.
Nik meza bat entzun arte,
zu, otso, kontrola zaite(z).
Gero, ondotik, pollita,
janen nauzu zatika !

Hori duzu azken kemena
emanen dizut baimena,
anartean ardiena,
zu azkeneko lerdena.
Zoaz bai mezara lasai
astia dut trulalai !
Asto madarikatua
ederki nau tronpatua,
ilun du bere patua,
ahora heldu zait tua.
Ez zen ardirik, ez ez
(e)ta bildu nau gezurrez !

Ai ! gezurrak zango motza
heldu da heldu otso hotza,
kexua badakar gaitza,
(e)ta begirada bortitza,
atea hets uztarrez
barnera otsorik ez !

Asto zahar faltsu mukizu
zuk truko franko dakizu
eta ondokoan adizu
mezarik entzunen ez duzu
josiko zaitut pantzan
sartu gabe elizan !

Otso gaizki ikasia
gaztetan gaizki hezia
berdin zait zure auzia
gaur salbu baitut bizia
bizia enetako
gerokoak geroko !