Otsoa
Otsoa, u u u u
ilargiari kantatzen,
uhuka diot aspalditik
nautela sufriarazten.
Horregatik gaurko haurretan
lagunak ditut xerkatzen,
ea biharko belaunaldiek
noizbait nauten defenditzen !
Otsoa, u u u u
bizi naiz oihan beltzean,
gero eta gordeago
izkina hertsi hotzean,
haragijale egin ninduten
natura legeek sortzean,
jendeak ere ez al du jaten
nik bezala gosetzean ?
Otsoa, u u u u
lantxurda ilunen kea,
aski urtez pairatu dut
kondena eta nekea.
Agian jendeak irekiko du
noizbait bihotzeko atea,
usaia aldatuz hauts dadin
ene malurren katea.
Luixa Giltzu 2009ko Eguberri