Lorerik Gorriena

Marrazkiak biziki nabarmenduak dira album eder honetan: dena zuriz eta beltzez, elementu gorri gutxi batzuekin. Lehen orrialdean, familia bat agertzen da, ama jarririk, triste, apal. Aitak, eskopeta bat bizkarrean; lore gorri eder bat eskaintzen dio. Bien artean, lore zimelduz beteriko loreontzi bat pausatua da mahai baten gainean. Lurrean jarria, alaba lore gorrien marrazten ari da. Irakurleak suma dezake zerbait dorpe dela familia horretan.
Albuma irakurri ahala, neskak kontaturik, ulertzen da ama uros dela bakarrik lore gorri ederrak dituelarik etxen, baina ez dela gai bera haien bila joateko. Bere beldurren preso da zeren eta, ttipitan, Gertakari Handi bat bizi izan baitu. Oihanera joan zen amatxiren ikustera eta han, otsoarekin egin zuen topo eta ihiztari bati esker bizirik atera zen. Agerian da ama hori Txanogorritxu dela, Gertakari Handi hori ez duela nehoiz gainditu eta bizi duen trauma alabari transmititzen diola.
Baina alabak erabakitzen du oihanera joatea, eta beldurrei eta lanjerei buru egiten die. Bide batez, ama ere etxetik ateratzera ausartzen da eta biak batera otsoa baino indartsuagoak izanen dira. Hortik goiti alabak bere ipuin propioa idatziko du eta marrazkietan, gorria desagertzen da, berdeari lekua utziz.
Narratzailea haurra izanik, testua errazki ulertzen da; erranaldiak laburrak dira, hiztegia sinplea. Hala ere, album hori ez da niniendako liburua. Erreferentziak behar dira ongi ulertzeko, Txanogorritxuren ipuina ezagutu behar da eta aipatuak diren gaiak aski sakonak dira: traumak, beldurrak, tristezia, burasoekiko maitasuna, burasoengandik ukaiten den primantza, handitzea zer den... Oinarri egokia izan daiteke filosofia saio baten egiteko, edo, beste liburu batzuekin, Txanogorritxu ipuinaren inguruan proiektu baten muntatzeko.
2020ko Etxepare saria irabazi du liburuak.

Lorerik Gorriena, Itziar Otegi, Sandra Garayoa, Pamiela, 2020

Ikus 2020ko azaroko Erakusleihoa: Puka eta Mateoren oilarra
IKASOLAS