Fabula bat, ongia eta gaizkiaren adibide motza da ; gutxienezko kronika bat ; gauza, animalia eta heroi herritar xeheen aurkezpen luzea. Bertan pegarrari, oreinari, harriari edo hodeiari hitz eginarazten zaie, hain zuzen ere, giza ekintzen ispilu zikina garbi dezaten hitz eginarazten zaie. Eta geure buruaa islada dadin, hau da, gure burua ezagut dezagun behar bezain garbi geratu arte garbitzen dute ispilua.
Baten batek naturaren bidez eta Karibeko irla bateko tresna xeheenen bitartez bere burua ezagutu nahi badu, ireki dezala liburu hau. Hemen lapikoak, dortokak, eltxoak eta ozeanoaren mugimendu zaharrak ahotsak daukate ; amets egiten dute, eta beren ohiturak gure kontzientzia bakartia esnatzen dute egunsentiko kanpai-danbada dira.