Castlek denbora luzea eman zuen itzarrik, Carson, Cornelius Muller, Osaba Remus eta Praga buruan bueltaka zerabiltzala. Ez zuen lo geratu nahi Sarah loak hartua zuela seguru jakin arte, haren arnasketa entzunda. Orduantxe Castle amets batean murgildu zen : Allan Quatermain bere haurtzaroko heroia bezala, lurpeko korronte luze eta geldo baten altzoan zihoan, kontinente ilunaren sakongunetarantz, non akaso bizileku iraunkor bat aurkituko baitzuen hiri batean ; han, hiritar gisa onartua izango zen, hiritar fedegabea izanagatik ere. Hiri hura ez zen Jainkoaren edo Marxen hiria izango, Barne Bakearena baizik.