Kartzela : gorputzak usteldu eta espirituak herdoiltzeko sortutako barnetegia. Halakotik ihes egitea omen presoaren zeregin nagusia. Nobela honetako protagonistak, ordea, alderantzizko ihesa egiten du, "libreen mundutik" doa, berak hala nahita, "giltza galdu zen hartara".
Logika hankaz gora ipintzen duen ekintza horrekin hasten du Koldo Izagirrek nobela ausart, mamitsu eta zirikatzaile hau, eta pasadizo harrigarri bezain hunkigarritan garatuko du gero, askotan garratz eta tarteka gozo.
Protagonista, Agirre'tar Nikola miliziano zaharra, ez da espetxeko patioan azaldu "eguzkia marratan hartzeko", baizik eta arau guztiak, baita presoenak ere, iraultzeko...
Paradoxa batean oinarritutako fikzioa, mezu anitzeko metafora, nobela hau bizi-pozaren laudorio bat da funtsean, preso manugaitzaren ahotik jasoko dugun testu eder, trinko eta lotsagabe batean. Agirre zaharrak, preso bolondresa izanagatik, presondegi guztiak apurtu nahi lituzke. Baita hizkuntzarena ere. Transgresioa praktikatuz, hizkera subertsibo bat irakasten digu egileak. Eta honi esker, errealitatea gainditu eta egiaren magia dugu dastatzen.