Sari aldarrikatzen da gaur egun egunerokotasunaren poesia. Lainoetatik lurrera jauzi egin beste irtenbiderik ez baitu, izan ere, poesiak, behiala izan zuen baliagarritasuna berreskuratu, eta uxatu dituen irakurleak atzera berriz bereganatuko baditu.
Teoria poetikoak hala eskatzen duelako soilik bere begirada eguneroko gai eta objektuetara behartzen duen poetak, ordea, hi arrisku ditu : debaldekeria eta es pantukeria. Debaldeko espantukeria izaten da, sarritan, egunerokotasunaren poesia aldarrikatzen dutenen proposamen poetikoa. Martin Etxeberriak, aldiz, ez du deus ere aldarrikatzen. Begirada eguneroko gauzetan pausatzen badu, ez da berak horretara behartu duelako, berez doakiolako baizik.
Egunero begi-bistan ditugun gauzotan ohiturik begirada, ezohiko ikuspegitik azaltzen dizkigu gauzok Etxeberriak poemotan, inolako espanturik gabe, gauzei horrela begiratzen ohiturik dagoen baten naturaltasunaz. Emaitza, alde guztietatik freskura darion poesia-jostakin gustagarria da.