Sistema Periodikoa ez da noski kimika-tratatu bat, zientzia hori arrotz zaion irakurlea eta arras zaletzeko dohaina baitu. Autobiografia bat ere ez da, zentzu peto-petoan, "idatzi oro eta are giza lan oro autobiografia bat den neurri partzial eta sinbolikoan ez bada : historia, hala ere, bada nolabait. Zera da, edo izan nahi zukeen : mikrohistoria bat, lanbide baten eta haren porrot, garaipen eta miseriena". Hala definitzen du Levik berak bere liburua. Heziketa moral baten mikrohistoria ere badela erants genezake, mende honetako doilorraldi beltzena irudi-hondo.
Aipatzeko modukoa da liburuaren antolaketak dakarren berritasuna. Hogeita bat narrazio ditu liburuak, elementuen sistema periodikotik hartuak. Horietako bakoitza giza harremanen eta gizakiaren beraren metaforatzat har daiteke. Nabarmentzekoak dira, halaber, Levik erabiltzen dituen errejistro eta ikuspegi aldaketak, izugarri aberats baita umore finez eta ironiaz, besteak beste. Italo Calvinok egoki esan zuenez, xarmagarria da Leviren liburua, eta nahitaez arrastoa utziko du irakurlearengan, arrastoa uztziko pentsaturik baitago Primo Leviren obra guztia.