Gerra ondoren, Europa eraikitzeak berarekin batera serieko lana, masifikazioa, kontsumo neurrigabea ekarri zuen : tirania produktibo era deshumanizatzailea, bizipozaren eta nortasunaren galtzea, ama-estatuarengan arerpetzea, bigunkeria...
Nobela honerako protagonistaren gurasoek Europa berriaren abantailak alde batera utzirik, Pirinioko leku urruti batean kokatzea erabaki zuten : Aspe haranean, han beren amets handia gauzatzeko aukera izanen zutelakoan, hots : une oro ezin errepikatuzkotzat bizi, egitate oro pathos kreatzaile bihurtu. Nobela hasten den unean, erabat umezurtz geratu da protagonista : umezurtz, aita eta ama hil zaizkiolako ; eta umezurtz, inguruneari ustez ezerk lotzen ez duelako. Gurasoengandik datorkion patrimonio guztia salgai jarri du, eta Jaun Notarioaren etxean dago erosleen zain, patrimonioa saldu eta Piriniorik gabeko, Aspe-jenderik gabeko etorkizuna erosi guran.
Manu Erzillak pertsonaiaren barne psikologia konplexuaren baitan sartzen da maisuki, eta barne prozesuaren bilakabidea kontatzen digu, euskal literaturaren barruan batere ohikoa ez den modu eder bete batez.