XX. mendeko lehen erdiko artean, aurrekoetakoan ez bezala, emakume bakar batzuen izenak dauzkagu gogoan. Izen gutxi, seguruenera artista izateko aukera askorik ez zutelako izan. Gainera, artista izan ziren horien lana ez da gehiegi zabaldu. Emakume horiek azken ehun urte hauetan erreferentzi puntuak izan diren Europa eta Estatu Batuetatik kanpokoak badira, benetan harrigarria egiten da ezagunak izatera nola iritsi diren ikustea. Frida Kahlo emakume horietakoa da.
Mexikon jaio, gaztetan istripu latza eduki, eta abangoardien mugimendu zalapartatsuak gertutik segitutakoa izaki, hurbil ez zuten txepeldu. Ezta bere osasun arazoek ere. Min fisiko eta espiritualarekiko obsesioa bere koadroetan islatzeak ez du bere bizitzaren alderdi bizia ezkutatu behar. Amodioa, grina eta sentitzearen intentsitatea adierazten dituen kolorerik ez dago, horrela sentitu eta bizi izandako baten eskutik ez badator. "Oinak, zertarako nahi zaituztet baldin eta hegan egiteko hegalak badauzkat ?"
Hurrengo milurtekoari so egiten dion metakrilatozko begiradatxoak, distira metalizatuei hain ohituta dagoen honek, ikusiko ahal ditu Fridaren eta bere munduen bizi-larritasun eta plazerren koloreak !