"Maiz entzun ohi da, euskaldunak grina itsua erakutsi duela, numeroak erdaraz erabiltzeko joera gaizto horretan. Ez dut ukatuko, batez ere, atzenaldian hala erakutsi ez duenik. Baina, nere iduriko, joera gaizto hori hutsaren hurren gelditzen da, euskaldunak numero arrotzak bere senera moldetzen erakutsi duen mainaren eta xarmaren aldean.
Herri literatura guzian, eta batipat haur literaturan, hagitz erabilia da numero sorgindu jostaria. Hitz soilari, aparteko indar poetikoa, grazi berezia, eta majikotasun aparta ematen baitizkio numeroaren jokoak. Zenbait aldiz, poema, kanta edo bertso baten graziari ere numeroak eusten baitio. Hitzen tartean, baldin egokiro erabilia bada behintzat, kristal garbia jotzen duen eguzki dindak bezala jokatzen du numeroak: urre kolore dirdiratsu batez jazten du hitza, eta zilar soinu xoragarriz alaitzen".