Azken urteak Lur bat haratago eleberri mardula idazten pasa ondoren, poesiara itzuli da Joan Mari Irigoien ; hau ez da ohiko poesia ordea, are gutxiago Joan Mari Irigoienek ohi zuena: poesia zuzena idatzi du egileak Letra txikiaz bada ere liburuan, probokatzailea, erraza, tarteka zakarra, dibertigarria, gai sozio-politikoak gordintasun osoan azalduz eta bere iritziak lotsarik gabe agertuz. Gure garaia den bezalakoa delako eta hari ihes egiterik ez delako; idazleak bere barruko ezinegona kanporatu behar baitu erreko ez bada, bere malaletxea adierazi behar baitu irakurleekin zintzoa izango bada. Hortik titulua ere, batere poetikoak ez diren gaiei buruz aritu nahi duelako, letra txikiaz bada ere. Poesia sozial eta aldarrikatzailearen tradizioari heldu dio Irigoienek liburu honetan, Gabriel Arestiren tankeran, Gabriel Celaya edo Blas de Oteroren moduan halaber, herriarentzako poesia eginez, guztientzakoa, guztion kezkak jasotzen dituena, horiei erantzun poetiko eta freskoa emanez, aldi berean pertsonala eta euskaldun gehienen sentierarekin bat egingo duena. Liburuak badu beste bitxikeria bat, izenburuarekin lotzen dena: hitz eta pasarte batzuk letra txikiagoz datoz, hitz zatarrak direlako-edo, ezkorrak direlako, ezegokiak direlako... Baina zatar, ezkor, ezegoki horiexez dago osatua gure bizia, eta horiexekin ere egin liteke literatura. Hona froga.