Ene ustetan, hauxe da munduko paisaiarik ederrena eta tristeena. Aurreko orrialdeko bera da, baina berriro marraztu dut zuei hobeki erakustearren. Lurrean, hementxe agertu zen printze txikia, hementxe desagertu.
Begiraiozue paisaia honi arretaz, hartara, egunen batean Afrikara bidaia bat egiten baduzue, ziur egon zaitezten ezagutu egingo duzuela. Eta, noizbait hortik igarotzea suertatzen baldin bazaizue, arrenka eskatzen dizuet, ez izan presarik, itxaron ezazue apur batean izarraren azpi-azpian !
Orduan haur bat inguratzen baldin bazaizue, irri egiten badu, ile urre kolorea badu, galdeginez gero erantzuten ez badu, berehala igarriko diozue nor den. Hala bada, adeitsuak izan! Ez nazazue hain tristerik utzi : lehenbailehen idatz iezadazue printze txikia itzuli dela esateko...