Su dagi zure ahotsak
arrats hondarrean.
Hiria eskutik helduta dakarte haurrek,
ibaian oinak busti ditzan.
Bero dago itzaletan, argiaren azken gailurrean.
Enarek zirkulua profanatzen dute,
airearen harria, gure begietako karea.
Zure ahotsa leiho da harresian,
burdinei loratzen zaizkien jeranio.

Esazu berriz nire izen zalua,
eta beste udaberri bat oparituko dizut.
Gero, musu geldi hori, ezpain hondartzetan,
bukaezina, itsaso egingo gaituena,
edo uharte bateko naufrago.