Gauza asko gertatzen dira eleberri honetan ; baina, batez ere, esan egiten dira gauza asko. Ahotsak entzuten ditu Estepanek Etxe Zurian, eta matxinatzera bultzatzen dute.
“Zenbat hitz esaten den isildatu hutsuneak betetzeko bakarrik, zenbat hitz esaten den zeresanik gabe eta halabehar hutsaren gainean. (...) Hitz gazteluak. Gure arrazoia ez da harresietarik lekora libre ibiltzera ausartzen, eta hitz gazteluetan babestu behar da”. Sarrionandiaren hitzak dira eta liburu honetarako propio asmatuak ematen dute. Bada liburuan zehar behin eta berriz agertzen den ideia bat : aitzakiarena. Geure burua zuritzeko behar dugun aitzakiarena, alegia. Moral bete ezin batean murgiltzen da gizakia, eta berdin da moral hori norberak asmatua izatea, lehenago edo geroago urratu egin beharko baitu. Gizakiaren zorigaitza da, ordea, biak behar izatea, morala eta urradura, bai bederen gizakia izango bada. Aitzakia du bere hitz gaztelua.