Erromantizismoaz geroztik idazleak adierazkortasunera jo du. Idazleek propioagotzat, literarioagotzat hartu dute bere buruaren espresio pertsinala jotzen zutena, irakurlearengana hurbiltzeko bideak jorratzeko ahalegina baino. Bere nia biderkatzeko lanetan ahaztu egin ohi dute irakurlea,, eta errepikatu egin dute nia biderkatzearen baliabidea. Beste zenbait jenerotan horrelakorik nabarmendu bada, are eta gehiago poesian, non, askotan, idazleak, aurrekoen eta bete testuen aipamena berre nortasunaren agerpenerako aitzakia huts bezala erabili izan duen. Sare, loturaren konszientzia egin dela esan genezake. Baita hausturarena ere.
Liburu hau, espreski, beste planteamendu formal batetik hasten da. GLOSAtzailearena da hitza hartzen duenaren pertsonalitatea. GLOSA hauek ulertzen zaila den munduari erreparatuz egindako oharrak dira. Glosa hauek asientu, kontu eta erregistro baten alboan jarritako galdera-ikurrak dituzu. Liburu honetan inprimatu aurretik esistitzen diren hitzekin hasten dira poemak eta aintzakotzat hartzen dute beste edozein testu, eta oharpean, marka bidez, hitzen arteko loturak eta munduen arteko hiatoak azaltzen dituzte.