Walt Whitman-en ahotsa haizea bezain azkar abiatzen da inorantz eta aldi berean toki guztietarantz. Den-dena maitatzen du, ahalegindu gabe. Haren ahotsa isuri, barreiatu egiten da eta ez dago harrapatzerik. Ezkuzabala da, grinatsua, eta eternalki maiteminduriko emakumearen edertasuna darama atxikita.