Manikeismoaren garaian, pertsonak eszenatokiaren hondoan integraturik bizi dira, itzal bilakatuak, eta bizi gabe bizitzera kondenaturik daude. Izotz edo harri izatera. Herritarrak graffiti politikoen barnean sartu dituzte, eta bertatik ateratzeko borroka egiten dute, hedabideen aurka, poliziaren aurka, bizilagunaren mespretzuzko begiradaren aurka.
Lander Garrok herritar horiek hondotik atera eta bizidunen mundura itzuli ditu narrazio bilduma honetan, vasco hutsak baino zerbait gehiago garela ozenki aldarri eginez.