Jon Gerediaga adiskidea, Bilboko Mina Espazio kobazulo artistikoan ezagutu nuen. Txalaparta jotzen zuen eta ez dut uste saguzar izateko asmo haundirik zeukanik garai hartan. Ezagutzearekin batera, beharrean hasi ginen elkarrekin. Hölderlin-ekin jolasten genuen bitartean, lagunaren presentzia eta lagunaren ausentzia hitzean agertzen zen. Witkiewicz deitzen nion, eta irrifartsu erantzuten zidan : estar, hay que estar ! Beti zegoen kanpoan baina barruan, hurrunera bidaiatzen baina hurbil, Ruper-en melodiak kantatzen, eta tamalez, zorionez, errealidade paraleloetan barreborrokan. Amodioa, khea, pentsamendua, hizkuntza, isilunea, magia, memoria, bidaia, bizitza... eta Puck ume maitagarriaren galdera : zer da poseia ?
Bere hitzak irakurtzerakoan ez da erantzunik aurkitzen, ez orainean, ez eternitatean. Bere hitzetan poesia da ediren.
Eskerrikasko Jon, Gora Bihotzak !
Ander Lipus