Disekatutako itsaso bat ikusi berri dut : orain badakit mundu honetakoa ez naizela. Zeinen gezurrezkoa den nik ikusitako itsasoa ! Hilik badirudi ere, beraren barruan —hitzen aberria hasten deneko tokian— mundua suntsitzeko indar nahikoa dago, indar krudela eta basatia, zeruaren aurka ari den indarra, zerua bera —ikararen ikaraz— zurbilerazten duen indarra.
Itsaso disekatua... Zeuen begiez ikusiko zenutela nahi nuke. Gura ezkero, ez zaizue ezinezkoa izango : zuen esku dago.
Jakizue, ordea, zuetako inork itsaso disekatua ikusiko balu, une horretxetatik aurrera, neuk iragandako biziaz bestaldeko murrua iragan beharko lukeela, berak ere bai. Eta, horrela egin ezkero, bueltatzerik ez dago.