Frankensteinen historia, funtsean, gogoetarako historia da. Azpimarratzekoa da munstroak, bere sortzailearekin azkenik hizketan ari denean, nolako hausnarketa egiten duen bere burua deabriarekin alderatzean : deabruak berak ere lagunak dauzka, baina munstroaren bakardadea erabatekoa da. Bakardade hau da, azken batean, hilketak burutzera bultzatzen duena.
Garai edo denbora desberdin orotan beldur edo ikara, izu psikologikoa, sortzen duten izaki horiei bizitza eman eta gauzatzen jarraitu du gizakiak.