Lehen ipuinekin batera, galdera berbera askoren ahotan, gerora sarritan errepikatua : "Eta ? Noizko liburua ?", liburua kaleratu ezean idatziak ezer gutxirako balioko balu bezala...
Ordutik, presarik gabe, hor pilatu dira istorioak denbora luzean, kartoizko karpeta batean, elkarren gainean. Halako batean, argitaratzea erabaki eta orain artekoak irakurtzen hasitakoan, sorpresak ere izan dira tartean, batzuetan nekeza baita zeure burua hor ezagutzea ; gertatzen da, adibidez, istorioaren hariak nora eramango zaituen ez akordatzea, edo seko ahaztea garai hartan hain presente ziren obsesioak, ipuin-itxura hartuta : bultzatzen gaituen bizi-poza, higatuz doazen bikote-harremanak, denboraren joan nekagaitza, iraganarekiko kate-lotura... Guztiak ere -guretzat, behintzat- egunerokoak ez diren istorioak...