Basoaren erdian bazegoen laku txiki bat, eta haren ertzean ahate eme batek habia zeukan itzalean, ihien artean. Eta han zegoen etzanda, bere arrautzak txitatzen kumeak jaiotzen ikusteko irrikan, azken txita agertu zen arte.
-Tira, umetxook, jaio zaitzezte azkar! -esaten zien arraulzei, ahatetxo txikiak agertzen zihoazela. "Bat, bi, hiru, lau... Ez, oraindik ez daude denak", esan zuen bere abitarako. "Oraindik arrautzarik handienetakoa falta da jaiotzeko". Arrautza hautsi eta azken txita agertu zen. Handi-handia eta izugarri itsusia zen. Denetan itsusiena, iladan azkena zihoana, zen ordea uraren gainean hobetoen mugitzen zena.