Modu horretantxe setiatzen gaitu denborak ere berrogeita hamar urtetik aurrera. Hasierako erasoak ez dira iragarpenak baizik, haur jolasak dirudite. Ez gaituela inoiz garaituko pentsatzen dugu. Baina ez du tregoarik hartzen. Hor jarraitzen du zelatan, sator lanean isilka, ezarian jaten gaitu barrenetik, zedenak edo pipiak bezala, eta ohartzen garenerako ez dugu gotorlekurik, ez heldulekurik.
Filigrana batean bezala, hainbat gai txirikordatzen da eleberri sailkaezin honetan barrena : bi gizon eta bi emakumeren arteko maitasun harreman korapilatsu eta jostalariak, norbera ala beste bat izatearen inguruko kontsiderazioak, mundua aldatzeko deliberamendutik haren plazerak dastatzera igaro den belaunaldiaren erradiografia, gainbehera fisikoaren iragarpenak sortzen duen larrimina...
Pasadizo, gogoeta zein deskribapenak doitasun zehatzez tartekaturik eta guztia umore-ukitu xume baina etengabe batekin zipriztinduz, maisu handiek soilik dezaketen idazkera lortu du Agirrek: jasoa bezain erraza, bihurria bezain aratza.