Ander, kondena bete ondoren gartzelatik irtena, gurasoen etxera itzultzen da, ez duelako baliapiderik beste norabait joateko. Itzultzeko bidaia horretan oroitzapen zaharrak eta premonizioak pilatzen zaizkio barnean, bere jatorrira bultzatzen diotelarik aldegin zuen indar bereaz.
Etorrerak edozein harreman-mota moztua zuen familiaren nostalgia itzultzen dio, eta paisaia hiritarrak, zeinetan ibiltzen den astiro-astiro gozatuz, igurtzitzera soilik iristen den maitasun baten aurrean kokatzen du. Zoriontasuna ukatua balu bezala. Baina itzulerak Yulekin birrelkartzen du, bere lagunik onena, mendi eta ikastetako kidea. Ziur aski etxean bera ordezkatu zuen adiskidea, aldegitea erabaki zuenean. Hala ere, bizi diren gizarteak urrikalgaitz agertuko den patuaren aurrean jarriko ditu, ezin dutelarik ezertxo ere egin baztertzeko.