Xaharra da amona, baina zaharragoa itsasargia. Askoz zaharragoa. Pentsa, amona neskatila musugorria zenean itsasargia zaharra zen jada. Duna atzeko herrixkan bizi zen orduan amona. Orain itsasargiko gela biribilean bizi da, han goian, Jonasekin. Jonasek itsasargiaren magaleko barazkiak zaintzen ditu. Oiloak ere bai. Eta berak garbitzen ditu arropak. Ilunabarrean itsasargiko sua pizten du, eta tea hartzen du amonarekin. Gauero, istorio bera kontatzen dio amonari, amonak berari mila eta bat aldiz kontaturikoa. Sagar gorrien koloreko masailak eta udazken zaporeko ahoa zuen neskatila zoriontsu bati buruzko istorioa da. Herrixkako dantza-saio baten ostean itsasargiko gela iribilean bizitzearekin amets egin zuen neskatila bati buruzkoa...