“Lurralde miresgarririk, amesgarririk ikusi nahi baduzu, zoaz Indiara”, esaten digu egileak liburuaren hasieran. India sagaratua, India misteriotsua, fakirren, Budaren, behien, kasten lurraldea, zeruaren ederra eta infernuaren latza elkartzen dituen herria ; mendebaldeko gure zibilizazio praktiko eta moderno honen guztiz bestelakoa. Hindi hizkuntza ikasteko asmoz joan zen Gotzon Garate Indiara : Ahmedabad, Ranchi, Kalkuta, Bonbai, New Delhi, Varanasi eta beste hainbat bazter ezagutu zituen bertan. Baina batez ere jendea, jendea, jendea : talde handiak, samalda izugarriak nonahi pilaturik ; gizarte zabal, ñabar, askotariko horren barruan, ordea, pertsonak daude : hezur-haragizko gizon-emakumeak, beren poz eta atsekabeekin, beren ohitura eta beren gorabeherekin. Jendearen istorio eta bitxikeriekin osatu du egileak liburu hau, Indiaren alderdi harrigarria marrazten diguna ; ez da hor makurkeriarik falta, hala nola emakumeen bazterketa, haurren miseria edo kasten arteko arrazakeria, baina ilun horrek berezkoa du argia ere : bizi-pozez eta bihotz zabalez hornituriko Indiako gizateria.