Azaroko goiz hotz batez, itsas bidaia latz baten ondoren, agure bat herrialde arrotz batera iritsiko da, inor ezagutzen ez duen hiri batera. Bertako hizkuntza ere ez daki. Gerratik ihesi doa, bere herria desegin, eta familia suntsitu baitiote. Gerrak dena lapurtu dio, bilobatxoa izan ezik. Haurtxoak Sang Diu du izena, “goiz goxo” aitonaren hizkuntzan, haurtxo lasai bat, beti lo egoten dena, aitonak haur-kanta baten leloa xuxurlatzen dion bitartean.
Atzerri hotz horretan, berriki alargundutako gizon bat ezagutuko du kalean, eta kontakizunak, hitz eta hizkuntzaren bidez bi gizonek elkar ulertu ez arren, keinu, irribarre eta bihotzaren bidez sortzen den adiskidantzaren berri emango digu, apaingarri astunik gabeko prosa xume eta samur, dotore eta poetikoan.