Duela hamabost bat urte, bizitzaren olatuek Gipuzkoatik Lapurdira ekarri ninduten. Ordutik euskaldunon Iparraldea gertuagotik ezagutzeko aukera izan dut. Lehendik ere zenbait gauza ezagutzen banuen ere, gertutasun horrek Lapurdiko, Nafarroa Behereko eta Zuberoako anaia-arreben penak eta pozak, argiak eta ilunak ulertzeko parada eman dit. Liburu honetan ez duzu aparteko ekintzarik topatuko, bizirauteari ekiten dion gizarte baten oihartzun apala baizik. Eguneroko kontuak, eguneroko sentipen apalak dira lerro hauetara ekarri nahi izan ditudanak, Euskal Herriaz eta bere gero askeaz sinesten dudalako. Liburu hau, 2003an plazaratu nuen Iparraldeko kronikak, eta 2006an kaleraturiko Iparraldean gaindi izenekoen jarraipen logiko eta kronologikoa da.
Euskal Iparraldeak bizi nahi du, euskaldun izaten jarraitu nahi du. Ez du aisa, frantziar zentralismoaren aldetik jotzen duten haizeen indarra ikusita. Baina, hala eta guztiz ere, Euskaldunon Itsasotik eta Bortuetako gailurretatik erresistentzia haizeek erantzuten diete parisetik datozen horiei. Ez du ematen txikiak handiari irabazteko aukerarik ukaiten ahal duenik, baina historia errepasatuz gero, garbi ikusi ahal izanen dugu inperioak ez direla betiko. Erromatar harroak burrunba handiz erori ziren, eguzkia sartzen ezagutzen ez zuen inperio espainiarra gaur faxista melankoniatsuen oroitzapen hutsa da, eta frantziar grandeur hura Napoleonekin itzali zen betiko.