Hitz oroituak, gogoetak, eskarmentu, jipoi, lekukoen eritziak, izkirio debekatu eta isiltasunaren fruitu izan zen Ni ez naiz hemengoa liburu harrigarria ; orduko leizaleok gertaldi bakan baten antzo ikusi genuena. Izenburua, iduriz, Paco Urondoren poema batetik hartua zuen ; egilea, «Frente Montonero»en taldekoa, urte guti lehenago tiroz hila zen Argentinan.
Egunkari itxuraz moldatu liburu eder honek plazaratu beharrezko iduri luke egun, fede gutiagoz, begiak lausoturik, lanhopean gabiltzala. Izan ere, hogoitaka urteren buruan jakin baitakigu zorigaitzak eta jalgibideak, zaldi suber eta asunak leku beretsuetan hazi eta alhan direla. Desadorea eta etsipenaren predikariei aitzi, bestalde, Sarrik presente jasanezinaz egiten digu solas, orobat irlandar baladen gazteen lurraldeaz, Pierre Clastresek aipatu gaitzik gabeko lurra etorkizun.