Bere bizitzako zertzeladak eta bere ikerlanetako gorabeherak kontatzen ditu, elkarrekin uztartuta, Felix Zubiagak lan honetan, bost urte zituela ama hil ondoren pasatu zituen estutasunak oroitzetik hasita. «Politikak ezingo du luzaroan zientziaren argia izkutatu, ezingo du zientzia judizialitzatzen jarraitu», dio, oso ikuspegi kritikoz, amaieran.