Izumenezko ipuinen ezaugarri guztiak dituzte Edgar Allen Poeren kontakizunek: heroia bakar-bakarrik dago gaztelu zahar batean, edo ziega batean itxita, edo basoan galduta dabil. Poek, baina, berritu egin zuen generoa: leku izugarri horiek deskribatu ordez, egoera horretan egoteak dakarren larritasuna deskribatzen du. Egileak ez du irakurlea mundu horren existentziaz komentzitu nahi: mundu hori sentiarazi nahi dio, kontzientzia guztiz nahasirik duen pertsona baten aldartearen kide egin.