Artikulu honen xedea euskararen belaunez belauneko jarraipenari heltzeko eredu teoriko-metodologikoa proposatzea da.

Idazlanak bi zati nagusi ditu. Lehen zatian hizkuntza gutxituen eta euskararen gizaldirik gizaldiko segida aztergai izan duten lanek erabili dituzten ikerbideak eta kontzeptuak agerian utzi eta hori eginik, euskararen jarraipenaren egungo gertakariari behatzeko aztermolde eta adigai horien egokitasunaz hausnartuko dut. Bigarren zatian haurrak euskaldun haztea helburu dugula, paradigma berri bati loturiko eraginbideak proposatuko ditut. Funtsean, artikulu honetan ikerketa sistematikoaren beharra aldarrikatu eta euskararen belaunez belauneko jarraipenaren ikerketa lerro baterako oinarriak paratu nahi ditut.