Eñaut Etxamendiren (Ezterenzubi, 1935) obra literarioak euskal erruralitatearen poetika berritzen duela: hara artikulu honek ohartarazi nahi lukeena. Euskal historiografia literarioan, etxamendiar obrak literatura errural autobiografikoaren iraganlekua erakusten du. Etxamendik errealismoz lantzen ditu topiko literario erruralak, denbora idilikoa sublimatzen du eta urratutako idilikotasunaren kontzientzia-hartze kolektiboa baimentzen. Ondorioz, narrazio etxamendiarrak zenbait aztergai irekitzen ditu euskal ikerketa literarioan, erruralitatearen gaia ohiturazaletasunetik deslotuz, ezagutzaren eta boterearen arteko harremana birpentsatzen lagunduz. Besteak beste, artikulu honek etnokritika literarioaren ekarpena erabiliko du baieztapenok argitzeko.