Argi ezti eta zorionez bete bat dario nonahitik nobela honi, eta hark ematen dio bere osagai eta elementu guztien arteko batasuna axalean atsekabez eta sakonean pozez betea ageri den eleberri gailen honi.
"Ideiak estututa nindukaten", aitortu zion Stendhalek Balzaci. Hala dario, beraz, liburuari hitz-etorria, bat-bateko zama bat arintzeak, aspaldiko estura edo premia larri bat asetzeak dakarren ondorio gisa.
Gertaera asko daude Parmako kartusian, eta batzuk korapilatsuak dira, baina, hala ere, irakurlea ez da inoiz galtzen. Bere lekuan dago dena, ez dago inolako nahaspilarik. Den-dena garbi ageri da. Pertsonaia guztiak ekinean ari dira, eta aurrera bultzatzen dute etengabe narrazioa. Airea bera ere sumatzen da eleberrian, hain da bizia, argia eta benetakoa han kontatzen den guztia.