Sanfermin jaietatik ihesi, Habanara iritsi da Migel Salaberria 1992an, urte erdia Kuban igarotzeko asmotan. Hilabete bakarreko baimena besterik ez daukanez, bertan luzaz bizitzeko aitzakiak eta agiriak bildu behar ditu albait arinen, turista soila izango ez bada.
Eta orduan, espero ez duela, lagun batek deituko dio Iruñetik, esanez Che-ren heriotzaren 25. urteurrena izango dela udazkenean eta haren omenez ekitaldi batzuk antolatzen hasiak direla Iruñean. Artekari bat behar dute Kuban, Migel da Habanako euren gizona.
Ezustekoz dator Rafa Egigurenen bigarren nobela, altxor txiki bat bezala, gauza liluragarriak dituela gordean : Alberto Joseren liburu japonesa, Arsenioren betaurrekoak, Aleidaren sandaloa, Guevararen txapela, Migelen ordularia, Newtonen Chevrolet zaharra..
Suspensezko trikimailuak diruditen horiek askatuko dituzte errealitatearen gakoak. Ingenio sotil eta umore-txinparta gozoz zipriztindurik dago Egigurenen kontakizuna.