1609ko lau hilabete. Gehiago ez zuen behar izan Pierre de Lancrek Euskal Herrian milaka pertsona sorgin izendatzeko eta dozenaka errearazteko. Ez zen bakarra izan lan makurrotan, baina nabarmena da gure historian eta irudietan utzi zuen arrastoa. Nagusiek agindu ziotena ederki bete ostean, izan ere, ospetsu egin zen, hemen gidatu zuen sorgin ehizari buruz idatzitakoari esker. Izugarrikerion mendeurrena gogorarazteko liburua eta hainbat ekitaldi abian dira jada Euskal Herrian.
Infernuko etsaia ahotan, lapurtar askoren bizitza benetako infernu bihurtu zuen Pierre de Lancrek duela lau mende. Hark idatzia da, 3000 sorgin aurkitu zituela. Hark agindua da, ahalik eta gehien sutan erre behar zirela. 1609ko uztailaren 2an heldu zen Baionara. Azaroaren 1erako, eginak zituen egin beharrekoak. Senpereko gaztelua izan zuen lantoki beldurgarriena.
Pierre de Lancrek Lapurdin egindako epaiketei buruzko lekukotza nagusia, epaileak berak idatzitako liburua da. Horrek aldeko zein kontrako datuak eskaintzen ditu.
Euskal Herrikoez gain, Europako hainbat herrialdetan hamaika sorgin ehiza izan ziren, Erdi Aro amaiera eta Aro Moderno hasiera garaietan. XVI. eta XVII. mendeetan, batez ere.
Lancrek Lapurdin gidatu zuen sorgin ehizaren ondotik, Nafarroakoa heldu zen. Lancrerengandik ihes egindako asko izuak aidean jarri zituen berriz Espainiako Inkisizioak. Zugarramurdiko eta Urdazubikosei lagun bizirik erre zituzten 1610ean, sorgin zirelakoa ; Urdazubiko abadeak martxan jarritako auziak izua zabaldu zuen inguru osoan, eta betiko markatu zuen herriotako historia.
Askorentzat, Zugarramurdi sorginen herria da, akelarreen herriz, eta irudi horren bila joaten dira, urtero, milaka bisitari inguru horretara. Inkisizioaren asmakizunak bereganatu ditu, neurri batean, jendeak.