Labarraren ertzean eseri nintzen itsasoko airearen zafrada sentitzeko. Orduantxe hurbildu zitzaidan atzetik.
- Mesedez..., marraztu iezadazu arkume bat.
Sustoa sekulakoa izan zen, eta ez ordea ezezagun hark hitz egin zidalako, ustekabean harrapatu ninduelako baizik, nerebaitaratua bainengoen kolorezko itsaso haren edertasunarekin.
- Nik ezagutzen zaitut. Uste dut badakidala nor zaren. Zu printze txikia zara.