Elurrak negu beltza zuritu zuen batean, Otsoto otsoa menditik jaitsi eta herrira hurbildu zen gosea asetzeko asmotan. Negu gogorra zen urte hartakoa, eta janaria urri mendian. Harrapakin eskasi handia eta sabelak gur-gur egiten zion Otsotori. Otsoto bizi zen mendian garai batean baziren oreinak eta altzeak, baina gizakiaren eraginez, gutxitzen joan ziren. Askotan haratustela ere jango, baina hura ere falta, ordea. Horregatik, Otsoto gizakiarengana zihoan janari bila. Mendian ehizarik ezean, etxabereak ziren Otsotoren salbazio bakarra. Ez zuen lehenengo aldia herrirantz jaisten zena. Ederki ezagutzen zituen herriko baserriak eta etxaldeak. Bazekien non zegoen janari erraza...