Behin bizi omen zen familia bat oso behartsua. Aita, ama eta bi seme-alaba. Mutilak Erramun zuen izena eta neskak, berriz, Mirentxu. Garai oso txarrak ziren haiek. Behar hainbat lan ez zegoen guztientzat eta, horrela, familia asko guztia beharrean bizi ziren. Erramunen eta Mirentxuren aitak ez zeukan lan jakinik eta, horrela, egun batez toki batean eta hurrengoan bestean ibili ohi zen. Sasoirik onena ere joaten ari zitzaion eta ez zuen itxaropen handirik berak nahiko zuen bezalako lana aurkitzeko. Hortik sortzen ziren haren haserre asko etxean, emazte eta haurrekin. Emaztea gehienean etxean egon ohi zen. Noizean behin, inguruko auzokoei laguntzen zien, artajorran edo babarruna biltzen, baina lan horiek urriak gertatzen ziren eta irabazi gutxikoak: janari pixka baten ordez, hala esateko.