Neska lehioko kristal lanbrotuari sartzen zaion arratsaldeko argi difuminatuaren hegaletan ari da poemarioa irakurtzen. Baudelaire-en hura irriztatzen zaio ezpainetan isilpeko otoitz bat bezala, amets izkutu baten hats gisa :
Aingeru haserretua zerutik arrano gisa jetxia, esku betez sinisgabearen ile matazak hartuz...
Begiak itxi ditu neskak. Printze bat bezala ikusten du aingerua. Maitasunera bere gorputz osoa samurki emandako printze melankoniatsu bezala.