"Liburu hau irakurtzera jartzen dena laster ohartuko da poema hauek hiruzpalau ardatz edo kezka nagusiren inguruan mugitzen direla. Herria, Artea, Denbora... Bakoitza bere garaiaren semea da, eta gu, euskaldun garenok eta izkribuetan denborapasa baino zerbaixka gehiago bilatzen saiatzen garenok, inguruan ikusten ditugun argi eta itzalen islada baizik ezin izan gaitezke. Euskaldun izateak, gauza ageria da, poz baino atsekabe gehiago ematen dio edozeini, izate hori gaur egun funtsean borondatezko ekintza neke eta sofritu bat delako. Garai batean, sinistu nahi dut, euskaldunok oihanetako haritzak bezalakoak ginen. Haiek bezala, lur naharo bati erroturik ixiltasun eta lasaitasunaren gordagian sortu, hazi eta bizi ginen, kasik ezaxolaz, mendeak gure enborren gainetik astiro ixurtzen ziren bitartean. Gaur egun oihan horretara aizkora agertu da, eta haren dirdirak haritzok oro izu dardaretan ezarri gaitu. Ez baitugu nahi egotz gaitzaten arrotzaren etxeentzako ohol mutu bihurtuak izateko. Haritzaren izu dardara aizkoraren bixtan : horixe da liburu honetako poema batzuenen bitartez dastarazi nahi nizukeena". Hala dio Luis Berrizbeitiak liburu honen hitzaurrearen pasarte batean. Baina, erants diezaiogun guk, izuaz besterik ere dastarazten dio irakurleari bere poema bilduma honekin : hizkuntzaren amodio suharra, gogoetaren pasio kontzentratua eta edertasunaren bilaketa akigabe bezain problematikoa. Pasio errotu eta bilatze luze horiexen emaitza da esku artean duzun liburu hau, irakurle : gure hizkuntzaren musika biltzen duen partitura isila eta gure bihotzetan hedatzen diren eremu karroinduen kartografia doi eta zehatza.