Madrilgo metroko tuneletan idatziak dira batzuk, bertako biztanleen konpainian gaueko ordu iheskorretan... Goizalbako bakardadean besteak, hormetako graffitiei hitz egiten lagaz, poetaren motxila Cercedillarako trenaren zain zegoen artean... Larunbat arratsetako eskailera mekanikoetan beste batzuk, berriz... Ez da Liverpool eta London inguruetako paisaia suburbanoaren kantarik falta, uztail labur baten lekuko... Baina zerbait baldin badago, egunerokotasunaren izadia gainezka agertzen dela aipatuko nuke, komunio mailan esperimentatua, jana, haragi egina... zuhaitz enborrari loturik bizitutako haizeteak, balaunka honantz eta harantz berarekin, izarrei begira belar gainean emandako gauak... eta Donostiako espaloietan paper eta patata frijitu zorroen konpainian igarotako orduak. Eta olerkia hitzaren heriotzaren ondoren bizirik dirauenaren iradokizuna baldin bada, zure eskuetan geratzen da orain, demokrata kosmikoen herrirantz joko duzulakoan.