Atzo, goizeko hirurak aldean, haizea aldatu egin zen. Teleskopioaren aurrean jarri zenerako, ez zetorren mendebaldetik, ilunabarrean bezala. Iparretik, eta horretan Luisek ez du kalerik egiten. Ez du, lehorrean nahiz itsasoan, haizorratzik behar. Izpirik txikienak ematen dio nahikoa informazio. Zerbaiterako balio behar dizu sudur eder horrek, esaten zion arrebak koskortu zenetik. Eta ama haserretu egiten zen, inbidia zelakoan. Agian, horregatik ematen zion beti musu sudurrean. Zu zara nire izarra, zu nire eguzkia, eta musu sudurrean.
Terrazaren erdian dago, zutik, teleskopio berria atera ala ez. Zaharrarekin ez zuen hainbeste kontu egiten, baina honetan, hilabeteko soldata osoa sartu du. Ordulariak zazpi t'erdiak markatzen ditu, laister ilunabarra. Hobe goiz gainean, etxerakoan, erabakitzen du eta halere balkoiko bi ateak zabaldu eta teleskopioa kaleratzen du. Eguzkiaren argi gorriskaz mantxa hori batzuk ikusi ditu. Kafea, seguru asko edo, besterik gabe, whisky zipristinak.