Agurea eta itxasoa nobelak argumentu guztiz xinplea dauka: Kubako arrantzale zahar batek, bere bizimodu osoan arrantzan jardun ondoren, berebiziko arraitzarra harrapatzea lortzen du behingoz. Borroka izugarri baten ondoren, lotzen du txalupara eta ondoren ere borroka latza datorkio marrazoen aurka, bere arraina hondartzara iritsi baino lehen jan ez dezaten. Gaia erreala da guztiz, gerta litekeena. Baina hil edo biziko lehia honetan, halako maitasun berezi bat sortzen da arrantzalearen eta arrainaren artean, ehizatzen duenaren baitan halako sendotasun bat eraginez. Hilketa, kontakizun honetan, erritual bat bihurtzen da, eta ez dago gorrotoarentzako lekurik. Bestalde, elaberri labur honek egilearen bitalismoa agertzen digu, heriotzaren aurka zeraman jokabide kementsua.