Euskaraz ari den mikromundu finigaitz hauxe duzu nere unibertso, paradisu eta infernu bakar liluragarria, eta neure bihotzeko inguru honetan haur bat bezalaxe harritzen, gozatzen edo haserretzen nauzu edozein huxkeriarekin. Harri kozkor baten egoera nonahiko paretan, xomorro baten ibilera, landare bakartu baten biziera, lekuizen baten egokitasuna, orube zahar baten hixtoria, hegazti harrapari baten joanera, hildako pizti baten gorputz urratua, erreka xistor baten xuxmurra, edo artzai xarpaxu baten hizketako modua... edo beste edozein huskeria aski dut, oroimenez eta ederminez egunetan gogoetan aritzeko.
Hori horrela, aitor dezaket : artikulu bakoitza idazteko, edo idaztekoan, edo idatzitakoan beti zerbait bizitu eta sentitu egin dudala, eta ez da gutxi. Gero, beti idatzi izandu dut ikasteko ; eta horretan, ume inozente bihurria bezala, muga sakratuetako zoko arriskutsuetan erori ez erori ibiltzea bezalakorik ez da. Askotan erori naiz, jakina. Hainbat hesi sakratu dauzka artoturik, izan ere, egungo gizarte zozotu honek !