Nobela modernoaren heroi hunkigarrienak pertsonaia arrunt, xume eta anbiguoak izan dira. Haien heroitasuna norbere baitan aztarka bildutako bizi-pusketak lerrotzera mugatu ohi da. Izan ere, jasanezina zaigu taiu eta zentzurik gabeko bizitzarik : bizitza fikzioaren zedarrietan eraiki beharra dago.
Are gehiago, nobela honetan gertatzen den modura, "Kapitain Frakasa"k porrotaren arrazoiak ere ezagutzen ez dituelarik. Hala ere, badaki zerbait, alegia,
nondik datorren ez dakien pasaporte hori eskaintzen zaionean, bereak egin duela. Aurrerantzean, atsedenik gabeko oroimenaren azterketa urduria baino ez zaio
geldituko. Helburua ez da, dagoeneko, ihes egitea, baizik eta ezerezaren atari huts ez bilakatzea heriotza.
Horixe da nobela honetako protagonistari geratzen zaion heroizidade mixerablea. Bere buruarekiko kontu-garbitzea luke garaipen, erredentzio badaezpadakoa.